Technologie staat niet altijd voor grootse, revolutionaire productie-innovaties of een man op de maan zetten. Soms zit het hem in kleine stukjes innovatie die grote verschillen kunnen maken. De geïntegreerde schakeling, bijvoorbeeld – microscopische transistors op een printplaat – heeft een vergaande miniaturisatie van elektronische apparatuur mogelijk gemaakt, en daarmee de computer en het internet.
Vandaag gaan we kijken naar vergelijkbare innovaties die de wereld op radicale manier zullen gaan beïnvloeden. We zullen zien hoe het Internet of Things klantenservice kan verbeteren, en hoe sensoren je kunnen waarschuwen wanneer je aan gevaarlijke straling blootgesteld wordt. Ook nemen we computer algoritmes onder de loep die creativiteit in schilderijen kunnen definiëren en we gaan op bezoek bij een dierentuin waarvoor geen dieren gevangen hoeven worden omdat er geen enkel dier echt is! Yes! De technologie van de 21ste eeuw streeft op consequente wijze naar nobele en duurzame verandering. Laten we eens kijken welke innovaties een hot item zijn in technologie deze week
1. Internet of Things technologie maakt intensief gebruik van data om verbeterde klantenservice te bieden
Tot op heden gebruikten bedrijven informatie uit, bijvoorbeeld, (reclame)campagnes om een beeld te krijgen van het gedrag van hun consumenten: welke potentiële klanten reageren er (en hoe en waarom), welk percentage daarvan wordt betalende klant, welk percentage neemt contact op met de klantenservice en voor welk type klacht of probleem, etc. Op deze manier hebben bedrijven redelijk inzicht gekregen in het gedrag van hun klanten. Maar daar gaat binnenkort verandering in komen. Door Big Data en het Internet of Things (IoT) zullen we zien dat bedrijven, als het gaat om feitelijk klantgedrag, hun neus overal in gaan steken. Ze zullen makkelijk te weten komen wanneer je een winkel bezoekt, in welke schappen je kijkt, en wat je precies koopt en hoeveel. Beetje griezelig… vind je niet?
De weergave van end-to-end ervaringen is verantwoordelijk voor de voortdurende veranderingen in de waarneming, analyse en management van klantrelaties. Hoe meer informatie je als klant integreert met het Internet of Things, des te meer voorspelbaar je bent. Waze, bijvoorbeeld, is een populaire, op community gebaseerde verkeers- en navigatie app die consumenten real-time verkeersinformatie geeft zoals waarschuwingen voor flitspalen, politiecontroles, filevrije routes en meer. Deze app kan echter alleen zijn werk doen als je je locatie vrijgeeft. Simpelgezegd, de kwaliteit van de klantervaring en klantenservice is proportioneel aan hoeveel informatie je als klant vrijgeeft. Neem Disney’s MyMagic+ bijvoorbeeld. Bezoekers dragen een armband, de MagicBand bracelet, waarmee Disney management te allen tijde weet waar de bezoekers zich bevinden. Bezoekers gebruiken ook de My Disney Experience app waarmee ze ritten, tochtjes, parades en andere activiteiten in Disney world kunnen plannen. Disney houdt dit allemaal in de gaten en stuurt de bezoekers dan gepersonaliseerde informatie en suggesties om de klantervaring te verbeteren.
Hoe het Internet of Things wordt toegepast is proportioneel aan de hoeveelheid informatie wij als consument bereid zijn vrij te geven, en wat voor soort ervaring we willen beleven. Aangezien deze variabelen evolueren, evolueert de aard van de ervaringen die kunnen worden vastgelegd en geanalyseerd door Big Data ook mee. Een veelgebruikte manier om een beeld te krijgen van het verloop van de klantervaring is het vastleggen en analyseren van de volgende informatie:
- Bewustwording van de ervaring: Hoe wordt de klant zich bewust van het bestaan van deze klantervaring?
- Aanmelden voor de ervaring: Hoe krijgt de klant toegang tot deze ervaring? Moeten ze zich aanmelden of registreren?
- Start van de ervaring: Hoe en wanneer gaat de klantervaring van start?
- Interactie met de ervaring: Hoe reageert de klant tijdens de klantervaring? Wat vindt de klant belangrijk?
- Afronding van de ervaring: Hoe eindigt de klantervaring?
- Reflectie en feedback op de ervaring: Hoe heeft de klant het ervaren? Laat hij/zij feedback achter op social media?
Dit soort analyse is niet mogelijk zonder intensieve data-mining – via Big Data en het Internet of Things. Hiermee kunnen bedrijven het verloop van de klantervaring voorspellen aan de hand waarvan ze strategische plannen kunnen formuleren. Er bestaat echter ook altijd de kans dat dit soort informatie misbruikt wordt om consumenten te verleiden om dingen te kopen die ze niet nodig hebben. We hebben zelf de verantwoording over hoeveel informatie we vrijgeven. Ook is het belangrijk dat we vooraf besluiten wat voor soort klantervaring we willen beleven en dat we ons niet zomaar laten verleiden.
Lees ook: Trending in Technologie: Spotify, L’Oréal en Google
2. Virtual reality gaat het groots aanpakken: China is bezig met zijn eigen virtuele pretpark en dierentuin!
Virtual reality is tot nu toe grotendeels niche technologie geweest maar het is altijd een hot item geweest in tech. Afgezien van de Oculus Rift van Facebook en Gear VR van Samsung is de wereld van virtual reality grotendeels beperkt gebleven tot 3D-film ervaringen en aanverwante soorten entertainment. Maar daar gaat heel snel verandering in komen.
Volgens de Landmark Entertainment Group is virtual reality de toekomst van entertainment. Het bedrijf is van plan om consumenten in China een volledige live-ervaring te bieden, met onder andere een virtuele dierentuin en aquarium, een virtueel en interactief museum en een digitale kunstgalerij. Het bedrijf heeft in het verleden al een aandeel gehad in de productie van meeslepend entertainment, zoals Universal’s Jurassic Park: The Ride en The Amazing Adventures of Spiderman 5D. De voorlopige naam van dit project is Landmark Interactive Virtual Experience (L.I.V.E.), waarin 30% van de entertainment content virtueel zal zijn. Volgens Tony Christopher, CEO en oprichter van de Landmark Entertainment Group, was PETA onder de indruk van de introductiepresentaties over de dierentuin. Ik vind het een fascinerend concept. Of het etisch is om dieren in een dierentuin te houden wordt al geruime tijd in twijfel getrokken en deze initiatieven zullen nieuwe alternatieven bieden zodat dieren niet meer in gevangenschap hoeven op te groeien, enkel en alleen voor ons vermaak, maar in hun natuurlijke omgeving kunnen leven. Ik zou het fantastisch vinden als dit werkelijkheid zou worden.
Het project zal, naast de kosten voor het land en het gebouw, ongeveer $ 200 miljoen kosten en wordt al door een aantal privéinvesteerders alsook de Chinese regering ondersteund. Op illustraties van kunstenaar Syd Mead (Blade Runner, Tron, en Tomorrowland Hall fame) zijn bezoekers te zien zonder VR headsets maar de organisatie heeft bevestigd dat headsets toch wel degelijk onderdeel van de ervaring zullen zijn. Over de locatie is nog geen besluit genomen maar er zijn verschillende opties: Xi’an, Chengdu of Wuhan. Nou, ik kan niet wachten tot de virtuele dierentuin tot leven komt. Ben jij klaar voor een soort Jurassic Park ervaring – maar dan zonder het bloedvergieten?
3. Een aanrijding met Google’s zelfrijdende auto? Google treedt er publiekelijk mee naar buiten!
In onze vorige berichten over zelfrijdende auto’s was de tendens een beetje dat ze volkomen veilig zijn en dat er geen ongelukken mee gebeuren. Maar dat lijkt niet het geval te zijn. Nieuws wat deze week een hot item was in de technologie is dat Google is begonnen openlijk verslag te doen van de ongevallen met hun zelfrijdende auto’s, als reactie op de toegenomen bezorgdheid over de veiligheid na berichten over ongelukken met de onbemande auto’s. Google zal maandelijks gedetailleerd verslag over deze ongevallen gaan uitbrengen. Het eerste verslag kwam vorige maand mei uit, en daar stond ook informatie over alle voorgaande ongevallen in vermeld. Google claimt dat hun auto’s geen schuld hadden in de ongevallen; in de meeste gevallen was er schade aan de achterkant van de auto, wat aangeeft dat andere partijen de aanrijdingen veroorzaakten.
Ik ben blij dat er gedurende het zes jaar durende project maar 12 kleine ongevallen hebben plaatsgevonden. En in die periode zijn er maar liefst 3 miljoen kilometers gereden, zowel handmatig als autonoom. Ik denk dat Google het publiek gerust wil stellen. Ze geloven in hun technologie en willen voorkomen dat hun reputatie door de fouten van anderen geschend wordt. Dit zelfvertrouwen zal goed van pas komen als Google de testroutes gaat uitbreiden naar openbare wegen in Mountain View, Californië. Deze testritten zullen bevestigen of de voertuigen al dan niet klaar zijn voor publiekelijk gebruik. Er zullen in het begin overigens nog bestuurders in zitten die kunnen ingrijpen als het nodig is en de maximumsnelheid zal de matige 40 km per uur voorlopig niet overschrijden. In onze eerdere posts hebben we gezien hoe de toekomst van het individuele vervoer draait om efficiënte, zelfrijdende voertuigen die ons ook meer mogelijkheden bieden om te multitasken. Voor Google’s initiatieven om de berichten over ongelukken te onderzoeken en consumenten ervan op de hoogte te brengen is alleen maar respect op te brengen. Mensen moeten hun eigen tekortkomingen ook eens onder de loep nemen zodat er gestreefd kan worden naar een hogere mate van efficiëntie. Wat zijn jouw gedachten hierover?
4. Kun je het verschil niet zien tussen een Van Gogh en Picasso? Maak je geen zorgen. Machine Vision Algorithm zal je vertellen welke schilder creatiever is!
Wie had ooit gedacht dat het algoritme dat gebruikt wordt voor de identificatie van de meest risicovolle ziektedragers zoveel zou lijken op het algoritme waarmee twee schilderijen met elkaar vergeleken worden? Ja, deze laatste ontwikkeling is al een tijdje een hot item in de technologie. Vele denkers hebben zich al gebogen over het vraagstuk welke kenmerken er nodig zijn voor creatieve intelligentie – creativiteit is namelijk een kwaliteit die de mens onderscheidt van andere levensvormen. Ook vragen de de nerds van de moderne wetenschap zich af of de kunstmatige intelligentie niveaus kan bereiken waar menselijke creativiteit ‘begrepen’ kan worden? Dankzij het werk van Ahmed Elgammal en Babak Saleh van de Rutgers University in New Jersey hebben we daar eindelijk een antwoord op. Het duo heeft een machine ontwikkeld waardoor welonderlegde historici in de toekomst weleens zonder werk zouden kunnen komen te zitten.
Het ene kunstwerk van het andere onderscheiden is niet altijd even eenvoudig. Om mee te beginnen, vereist het een encyclopedische kennis van de kunstgeschiedenis waarmee de historicus eigenschappen kan herkennen en vergelijken met andere schilderijen. Dus wanneer er beweerd wordt dat een computer-algoritme een schilderij op creatief gebied kan onderscheiden van een ander schilderij, dan is dat wel een hele prestatie. Elgammal en Saleh hebben het algoritme losgelaten op een database van 62.000 schilderijen en experts zijn het erover eens dat dit aloritme nieuwe inzichten biedt in de kunstgeschiedenis.
Het classificeren van kunst op basis van de visuele concepten van schilderijen wordt gedaan door middel van efficiënte object categorie-herkenningstools. Hiermee kan kunst geïdentificeerd worden aan de hand van kleurgebruik, techniek, textuur en onderwerp zoals bijvoorbeeld stillevens, landschappen, stadsgezichten of portretten. Machine Vision Algorithm analyseert een foto en produceert een lijst van classemes waarmee het schilderij beschreven wordt. Deze lijst dient als een vector die de foto definieert en kan worden gebruikt om andere schilderijen mee te vergelijken. Machine Vision Algorithms hebben grote databases nodig om over complexe schilderijen te leren. Daarom maken Elgammal en Saleh gebruik van twee grote databases van de website Wikiart, welke beelden en annotaties bevat van 62.000 kunstwerken uit de geschiedenis.
Het basisidee is om de kunstgeschiedenis te beschouwen als een netwerk, waarin elk schilderij uit het verleden verband houdt met een soortgelijk schilderij in de toekomst. Het is vergelijkbaar met het vinden van de meest invloedrijke persoon op een sociaal netwerk of de meest risicovolle ziektedrager. De resultaten zijn zeer interessant. Vele beroemde afbeeldingen zoals Goya’s gekruisigde Christus en de Hooibergen in Chailly van Monet komen als ‘nieuw en invloedrijk’ uit de bus, en andere werken, zoals de sculptuur van Danaid van Rodin uit 1889 worden bestempeld als ‘niet creatief’.
En dan wil het ‘toeval’ dat veel historici het eens zijn met deze resultaten! Dit is als je het mij vraagt een opmerkelijke prestatie omdat het proces op zich zeer complex is en het feit dat dit algoritme zulke nauwkeurige geautomatiseerde resultaten boekt maakt vele andere toepassingen ook mogelijk. Een dergelijke vorm van data mining en analyse kan ook worden gebruikt in de literatuur, beeldhouwkunst, en zelfs in de wetenschap! Ook al is dit inderdaad een bewonderenswaardige prestatie, ik zou weleens willen zien hoe het algoritme presteert op het gebied van andere historisch en wetenschappelijk belangrijke onderwerpen. Om echte uitgebreide en objectieve resultaten te krijgen vind ik wel dat er nog een soort menselijke eindcontrole aan te pas moet komen. Wat zijn jouw gedachten hierover?
5. Veilig de zon in: sensoren die je een seintje geven zodra je dreigt te verbranden!
Met de wereldwijde stijgende temperaturen zou zo’n apparaat zeer goed van pas komen, vooral voor mensen met huidproblemen. Onderzoekers van het Royal Melbourne Institute of Technology in Australië hebben een rekbare sensor ontwikkeld die je op je huid kunt plakken, net als een nicotinepleister. De sensor kan UV-straling en zelfs gevaarlijke gassen herkennen. Het apparaat was deze week een hot item in de technologie en heeft in de hele tech arena nogal wat stof doen opwaaien. Met de substantie zinkoxide (een belangrijk ingrediënt in zonnebrandcrèmes) kan een elektrische sensor-‘pleister’ gemaakt worden die nog geen millimeter dik is! Deze wordt vervolgens overgebracht naar een silicone rubberen substraat (zoals die in contactlenzen) waardoor je een elastische, draagbare en doorzichtige sensor krijgt – veel flexibeler dan andere draagbare apparaten – die gemaakt zijn van harde materialen in rubberen substraten. Onderzoekers beschouwen dit als de USP (Unique Selling Point) van het product. Je kunt er zelfs mee naar het strand gaan! Zodra de sensor op je smartphone is aangesloten, kun je, wanneer je te lang blootgesteld wordt aan UV-straling en dreigt te verbranden, een seintje verwachten. Zo voorkom je vervelende of gevaarlijke huidproblemen.
Een van de andere redenen waarom dit apparaat voor zoveel enthousiasme heeft gezorgd is dat het potentieel relatief goedkoop is omdat zinkoxide al op grote schaal geproduceerd wordt voor zonnebrandproducten, waardoor de kosten relatief laag zijn. Op dit moment is het team aan het werk om de sensor van grotere functionaliteit te voorzien zodat het apparaat naadloos geïntegreerd kan worden met het menselijk lichaam. Als het aan mij lag had ik morgen zo’n apparaat! Wie wil er nou niet gewaarschuwd worden voor schadelijke straling? We zullen echter geduldig moeten afwachten tot het product in de winkel verkrijgbaar is.
Conclusie
Machines die het verschil weten tussen een Da Vinci en een Michelangelo en technologie die weet wat wij graag zouden willen (hebben) – we overtreffen onszelf met regelmaat van de klok. Technologie heeft altijd manieren gevonden om menselijk gedrag te veranderen, soms in positieve zin, soms in negatieve zin. Het is goed om te zien dat er veel constructief werk wordt gedaan op het gebied van technologie. Petje af voor de manier waarop Google werkt aan verbeterde efficiëntie van hun zelfrijdende auto’s en dat ze de consument op de hoogte houden van de ontwikkelingen. Het zal interessant zijn om te zien welke andere toepassingen er zullen ontstaan uit de verschillende technische ontwikkelingen die we vandaag hebben besproken. Ik zal ook zeker vooraan in de rij staan wanneer de virtuele dierentuin geopend wordt! Maar helaas duurt het nog wel even voor het zover is.
